Info

In de politiek en de media doen one-liners het goed. Het verkoopt goed en het bekt goed. Verkiezingscampagnes krijgen mensen emotioneel betrokken met one-liners. One-liners ontberen echter nuance en versterken polarisatie. Dit platform tracht de nuance terug te brengen. Polarisatie ontstaat door het geen oog hebben voor achterliggende motieven. Het te lijf gaan van polarisatie doe je door geïnteresseerd te zijn in de beweegredenen van iemand anders. Zwart-wit denken laat geen ruimte voor grijs, de kleur van de overweging. Het niet weten of geen mening hebben doet je tegenwoordig een slecht figuur slaan terwijl het een grote deugd is. Je laten meeslepen door een verhaal hoe iemand bij zijn overtuiging is gekomen, een overtuiging die niet de jouwe is, kan je minste verlangen zijn. Als je echter de wereld wil veranderen is het eerste wat te doen staat, in plaats van te gaan schreeuwen, te luisteren naar de andersdenkenden. Luister naar Daryl Davis! (geef speciale aandacht aan hoe hij zonder racisme is opgegroeid en daar niet boos over wordt 0:30 en hoe de twee jonge protest leiders liever willen vechten dan winnen 1:18)

 

Taal geeft zoveel vrijheid aan creativiteit dat er van alles mee gedaan kan worden, ook goede dingen. Helaas wordt de studie van taal voornamelijk gebruikt om de kracht er van aan te wenden de waarheid te verhullen. Bedrijven zijn hier net zo schuldig aan als politici. De bestudering van dubbelspraak (Doublespeak, William Lutz) geeft stof om iedereen die niet duidelijk spreekt of schrijft te ondervragen over wat hij/zij nou werkelijk bedoelt en niet te stoppen bij het volgende antwoord met dubbelspraak. Het is waanzin dat dubbelspraak ontmaskeren niet tot hoofdtaak van de journalisten behoort!

 

De Debatacademie in Amsterdam geeft trainingen in redevoeren en dit heeft als doel dat je je standpunt goed weet te beargumenteren. Het maakt niet uit of het je eigen standpunt is of niet, zie maar dat je het verdedigd. En dit laat precies zien wat er mis is in het debat. Men strijdt voor punten waar men niet eens zelf achterstaat. Zodoende wordt er niet meer vanuit het hart gesproken en alleen uit het hoofd. De meest indrukwekkende speeches komen uit het hart, zoals ‘I have a Dream’, Martin Luther speechte voor het Licoln memorial en aangespoord door Mahalia Jackson die vanuit het publiek riep;”tell them about your dream!” week hij af van zijn tekst en sprak van zijn ideeën, zijn visie, wat ie zag als zijn droom welke hij hoopte dat werkelijkheid zou worden, toen sprak hij onvoorbereid.. uit het hart. Speechen is niet hetzelfde als debatteren en vanuit het hart redevoeren heeft een gevaar, je kan erg gekwetst worden door de ongevoeligheid van de ander wanneer die geen verbinding met het hart ervaart.

 

Het jezelf een mening vormen tussen al die andere meningen komt waarschijnlijk neer op het kiezen van iemand zijn mening die je sympathiek vindt. Of je moet zelf de feiten kennen en dat is in feite niet zo makkelijk in dit socialmedialandschap bezaaid met desinformatie (verkeerde informatie) en misinformatie (bewust misleidende informatie). Je zult dus je antenne af moeten stemmen op een podcastplatform als Radio Nuance om er achter te kunnen komen hoe publieke opinie gevormd wordt en wat daar niet aan klopt.

 

In een strijd om kijkcijfers en lezers duiken nieuwskanalen op ieder nieuwtje dat er is en daarmee kopiëren, zeg maar herkauwen wat een ander al bericht heeft. We weten dat onderzoeksjournalistiek grofweg verdwenen is ten faveure van clickbites. Geen kanaal wil meer het risico lopen veel tijd te spenderen om een artikel te maken wat geen scoop blijkt te zijn. Waar media van af is gestapt is het uitgangspunt dat iedereen zijn eigen gedachten wel op kan maken en dat je functie slechts bestaat uit informatie voorziening. Media is nu mening vorming geworden. Radio Nuance gaat terug naar de overweging, het luisteren naar de ‘andere kant’ in plaats van de outcast te overschreeuwen met de mededeling dat ze de feiten niet goed hebben.

 

Lager opgeleiden en hogeropgeleiden zijn termen waar de politiek van af wil, ook weer een woke onderwerp. En waarom? Om te willen zeggen dat we de schoonmaker wel degelijk waarderen? Hem of haar niet te willen krenken als we van hem of haar zeggen dat hij of zij lager opgeleid is? Gaan we dan eindelijk naar ze luisteren? In Japan was het usanse om het lopende band personeel advies te vragen hoe het proces verbeterd zou kunnen worden en dat heeft ze geen windeieren gelegd. Mijn stelling is dat een bedrijf wel zonder directeur zou kunnen maar niet zonder de schoonmaker. Een directeur weet over het algemeen weinig van het arbeidsproces. Ik heb met eigen ogen ogen gezien hoe een hooggeplaatste het arbeidsproces danig wist te verstoren door te zeggen hoe het werk gedaan moest worden. Een directeur hoort in zijn kantoor en moet de juiste voorwaarden scheppen zo dat de werknemers ongestoord hun werk kunnen verrichten. Al met al is het de vraag waar de expertise zit, in het hoofd van de leiding of in de handen op de werkvloer. De politiek heeft het al sinds de teruggang van de opkomst bij de verkiezingen over naar het publiek te willen luisteren, maar eigenlijk denken ze nog steeds dat ze het beter weten. Als voorbeeld; in de ziekenhuizen lopen steeds meer managers en steeds minder verplegend personeel. Ik wil met Radio Nuance de lageropgeleide zijn expertise te weten komen, wat weten zij wat over het hoofd gezien wordt, of beter gezegd, waar nooit naar geluisterd is?